“Veel geluk met uw nieuwe naaimachine. U bent nu eigenaresse geworden van één der modernste en gemakkelijkst te bedienen naaimachine.”
Zo begint de handleiding van de Husqvarna Practica II. In het “Hollandsk” (a-umlaut), maar “Gedrukt in Zweden”. Er staat de tijdsaanduiding 11/68 op.
Ik vermoed dat mijn moeder haar rond 1970 heeft gekocht. Waarschijnlijk heeft ze er haar trouwjurk op genaaid. In elk geval heeft ze er vele typische jaren 70- en 80-kinderkleren op genaaid. Paars en streepjes enzo. Waar zij zelf wel altijd enthousiast over was, maar ik niet altijd. Kreeg ik een slome lichtblauwe broek als ik eigenlijk een spijkerbroek wou.
Toen ik de machine erfde, eind jaren 90, ging dat vergezeld met de dringende tip om nou ook maar eens naailes te nemen. En inderdaad, in mijn eentje kwam ik niet zo ver met die moderne en gemakkelijk te bedienen naaimachine. Vaak niet verder dan een steek, als de boven- en onderdraad zich weer eens verknoopten zonder dat ik de oorzaak begreep.
Dus ik op naailes. Naaikransje, zoals een mannelijke collega het noemde. Haha. Een grijze fleecejurk gemaakt, toen een groene broek (die stond me goed) van gordijnstof, paar jaar later een zwarte positie-zomerjurk. De machine verhuisde mee naar Noorwegen. Ik heb nog een keer een broek omgezoomd, maar toen werd het stil. Zeven jaar sliep ze. Ik bleef toch altijd een beetje bang voor haar onoplosbare draadverknopingen.
Maar nu zijn we zover dat zoon een eigen kamer wil met nieuwe gordijnen. En ik heb de grote stap gemaakt. De zware koffer achter uit de kast gehaald. Spoeltje geregen, onderdraad en bovendraad, ik wist het tot mijn verbazing nog best wel, al was ook nu de gebruiksaanwijzing onmisbaar. De achteruitnaaiknop moet je toch maar niet verwarren met de verzink-de-transporteur-knop. En verrek, nu al twee zoompjes genaaid zonder verknoopte draden.
Maar ze moet nu wel snel op service. Want, zoals de handleiding het zo treffend zegt: “Juiste behandeling en goed onderhoud van de machine zijn de voorwaarden voor een uitstekend naairesultaat.”