“Je moet iets in je mand vinden, zodat vader weer blauwe kleuren kan zien!, roept ze.
“Vader moet altijd en eeuwig koning in de Blauwberg blijven!” Vader reikt zijn armen naar haar uit, maar ze wil geen troost. Ze wil alleen maar horen dat alles is zoals het altijd is!
Maar als ze zijn blik ontmoet, ziet ze dat zijn blauwe ogen grijs zijn geworden. “Prinses Bergroos”, zegt de Blauwweervrouw, “wij blauwnissen zijn gekomen uit de berg en we moeten terug naar de berg. Zo is het en zo is het altijd geweest. Deze kerstnacht moet jij…” Bergroos loopt achteruit naar de holopening. Ze wil niets meer horen. “Alleen omdat het altijd zo is geweest, hoeft het nog niet altijd zo te blijven!” roept ze en rent weg. “Waar ga je heen?” roept Blauwweervrouw. “Naar een paar die meer weten dan jij”, antwoordt Bergroos. Ze loopt dieper de berg in.
Het is weer een spannend verhaal de serie over de blauwe nissen. Een beetje droevig en af en toe eng.
“Blauwnissen” wonen hoog in de bergen. Ze zorgen er goed voor de planten en dieren. In december maken blauwnissen met bosbessen en blauwzilver het “blauwe uur”. De tijd, ‘s morgens en ‘s avonds, dat de lucht een diepblauwe tint heeft. Dan weet de zon wanneer ze op moet staan en onder gaan – in die delen van het land waar in deze tijd ooit wel eens een zon wordt gesignaleerd, het verhaal speelt duidelijk onder de poolcirkel.
Koning Bergkoning, de vader van Bergroos, is al oud en nu heeft hij “het grauwe zicht” gekregen. Hij kan geen blauwe kleuren meer zien. Iedereen die lang genoeg geleefd heeft, krijgt dat. Het betekent dat hij zich bij de oeroude nissen in het binnenste van de berg moet voegen.
Niets helpt tegen het grauwe zicht. Of zouden misschien glimmende munten toch kunnen helpen? Prinses Bergroos gaat op zoek naar munten in het dorp in het dal. Daar ontmoet ze voor het eerst Roodnissen. Zowel roodnissen als blauwnissen moeten oppassen om niet gezien te worden door mensen, anders gaat het mis.
Een paar jaar geleden zagen we elke dag in december een aflevering uit de Blåfjell-adventskalender op televisie. Dat wil zeggen, de kinderen zagen niet alles, want die kropen af en toe angstig achter de bank. Het idee van een bergspleet die dichtgaat aan het eind van het blauwe uur is spannend. Wie niet op tijd terug is in de berg, lost op in de lucht.
Dat was gebeurd met Erkes vrouw Tufsa. Een verhaallijn ging de oude Erke die in zijn verdriet rare dingen ging doen.
Dit boek speelt vele honderden winters eerder. Erke en Tufsa zijn hier nog kinderen, net als prinses Bergroos die in de adventskalender een oude koningin is.
Gudny Ingebjørg Hagen, Joachim Barrum en Kjetil Nystuen: Julenatt i Blåfjell. Boek met CD. Cappelen Damm, 2009.