Die Juvva toch. Zo verlegen dat hij eerst helemaal niet tevoorschijn wou komen uit Birets buidel. Moesten we hem eerst joiken. Juvva, Juvva, Juvva, Juvva, naja, naja, naja, naja.
Hij wilde graag de hele tijd van het publiek horen hoe knap hij wel niet was. “Don leat čeahppi”. En man, wat een sterallures!
Samen met Biret vertelde hij het verhaal van de hongerige vos die eieren pikt van de ekster en vervolgens de kraai te pakken krijgt- in elk geval even.
