Ik slurp. Eerste week met de Wereldschool.

– Vandaag mag je weer doosjes kleuren.
Blij gaat dochter in de auto naar huis zitten. Vakjes kleuren, oftewel doosjes, net zo veel vakjes als er woorden in de zinnen zitten die mamma voorleest.
Deze week zijn we gestart met Nederlands bij de Wereldschool. We willen graag dat de kinderen goed Nederlands blijven spreken en het ook leren lezen en schrijven. En hoewel we ze veel voorlezen en ze laten kijken naar Nederlandstalige dvd’s, merken we dat het tijd is voor een systematischere aanpak. In eerste instantie bij de oudste van bijna zeven jaar.

Deze lente ben ik op zoek geweest naar mogelijkheden voor Nederlandse kinderen in Noorwegen om hun Nederlands bij te houden en te ontwikkelen. Als deel van een college over Meertaligheid. Zoals ik eerder schreef, zijn de mogelijkheden tot klassikaal onderwijs erg beperkt hier in Noord-Noorwegen. Er wonen simpelweg te Weinig Nedernoren boven de poolcirkel en je komt ook niet makkelijk aan een leraar. We besloten uiteindelijk een half jaar Wereldschool te gaan proberen. Het eerste half jaar Nederlands in groep 3.

De grote doos met leesboeken, werkboeken en andere leermiddelen lag al een tijd in huis. Beginnen met Nederlands ging niet tijdens het korte en zeer heftige voetbalseizoen. Dochter van school halen, eten naar binnen proppen, haar rijden naar Øverbygd (een uur heen) of in welk verwegdorp ze dan ook maar weer een uitwedstrijd hadden verzonnen, pas terug na bedtijd. Nu is het zomerstop van de voetbal en vakantie van school. Dochter fietst en strijkkraalt er de hele dag op los in de buitenschoolse opvang. Pappa en mamma hebben nog geen vakantie. Mamma werkt soms buitenshuis, soms thuis, kan haar een paar dagen in de week vroeg ophalen.

De eerste les was echt wennen. Ze vond het verhaaltje leuk over Jolijn die boos is omdat ze op een saaie kampeervakantie moet met oma. Maar geluiden noemen die je op een camping kan horen, dat was maar raar. Maar we kwamen er in.

Want, wat is het meest aansprekende geluid dat je op een camping kan horen? Geritsel van bladeren? Een slaapzak die wordt opengeritst? Nee joh, dat is als je in je tent ligt op Márkomeannu terwijl SlinCraze staat te rappen op het podium, natuurlijk. Doenkedoenkedoenk. Je voelt gewoon de grond dreunen! En dat we mochten kijken in die lávvu, mamma, van die twee mevrouwen van de bibliotheek. Gaan we weer naar de camping? Ik wil heel graag weer kamperen!

De andere twee lessen deze week gingen een stuk soepeler. Een lesje na een dag spelen, dat gaat prima. Na ongeveer een half uur is het mooi geweest. Ik zeg zinnen en klap het aantal woorden, zij kleurt doosjes. Ik slurp demonstratief, net zoals de oma van Jolijn slurpt van haar brandnetelthee. Wie drinkt er nou brandnetelthee, vraagt dochter zich af.

“De basis van het leren lezen vraagt veel van het kind en van de ouder”, zegt de Wereldschool in de uitgebreide handleiding. Dat is geen woord te veel gezegd. De methode vraagt een ambitieuze tijdsinvestering van drie tot vier uur per week. Het is duidelijk dat we dat nooit gaan halen. Zelfs niet nu, in een verder huiswerk- en voetbalvrije periode. Helemaal niet als eind augustus de school weer begint. Maar dat geeft niet. Zolang we er mee bezig zijn en vooruitgang zien is het goed. Op dit moment hebben we geen plannen om terug te gaan naar Nederland, dus aansluiting bij het Nederlandse onderwijs is nu niet zo belangrijk.

Volgende week gaan we rijmen. En dan wordt het zo langzamerhand vakantie. En ja, we willen echt wel weer naar Márkomeannu!