Laatst nog werd hij gebeld door iemand op olieplatform die Markens Grøde (Hoe het groeide) zat te lezen en even zijn mening over de hoofdpersoon kwijt wou aan de universitair hoofddocent. Knut Hamsun beroert nog steeds mensen. Daar is Hamsunkenner Nils Magne Knutsen van overtuigd.
Lezers houden van, en ergeren zich aan, de complexe personages die Hamsun schildert. Luitenant Glahn in Pan is zo iemand. Een echte man van de wildernis, zo wil hij het doen voorkomen. Tegelijkertijd wil hij vooral niet uit de toon vallen bij de burgerij. Dan wordt Glahn verliefd, of wat is het, op Edvarda, de dochter van de handelsman. Zij handelt juist extreem onconventioneel. Hoe veel meisjes zouden in 1893 het openbaar roepen: -Glahn is de man die ik wil hebben!
Knutsen is een enthousiaste verteller. En een beetje veeleisend. Als de studenten, die Pan voor de eerste keer hebben gelezen, iets zeggen wat Knutsen, die al meer dan 30 jaar Hamsun-onderzoek doet, niet tevreden stemt, klinkt het: -Ik ben geschokt! Hoe is het mogelijk dat je dat niet mee hebt gekregen!
Gecompliceerd figuur, die Hamsun. Conservatief, reactionair, maar ook speels en revolutionair. In armoede opgegroeid op de handelsplaats Hamarøy in Nordland, kreeg hij als jongeman opeens een flink bedrag in handen. Gaat onze Knut studeren, een rijke vrouw trouwen, handelsman worden en alles wat een verstandige jongeman hoort te doen? Neuh! Hij trekt de wijde wereld in om schrijver te worden en schopt tegen iedereen. Geestelijken, de invloedrijke hoofdredacteur, grote schrijvers. De beroemde, grote, beroemde Jonas Lie noemt hij bijvoorbeeld een schrijver van boeken voor ouwe wijven (tussen haakjes: ook op dit moment is er een discussie over zogenaamde kulturkjerringer. Maar dat is iets voor een andere keer, misschien). Hamsun heeft een wonderlijk talent om het voor zichzelf te verpesten, want zijn het niet juist deze vooraanstaanden op wie hij zijn hoop moet zetten als hij verder wil als schrijver? Het gaat de eerste jaren slecht, en Hamsun vertrekt zoals zovelen naar Amerika, komt weer terug, maar blijft rondzwalken van hot naar her. In een paar van zijn boeken gaat het over broers van wie de een verstandig thuis blijft, terwijl de ander rondzwerft over de wereld.
Als het over Hamsun gaat, gaat het ook altijd maar weer over zijn nazistische sympathieen. Ook tijdens het Hamsunjaar in 2009 waren er heel wat boze ingezonden brieven in de krant, dat het toch een schande was om een nazi zo te eren. Het is duidelijk dat Hamsun Hitler bewonderde, maar in veel opzichten was hij ook antinazistisch en anti-autoritair.
