Weten jullie nog? ‘Ihpil’, het Samische meisje dat in Tromsø literatuurwetenschap ging studeren en blogde over haar verliefdheden op meisjes, verlegenheid en hoe ze troost vond in de muziek van The Smiths. En net als alles goed lijkt te gaan verdrinkt ze. Eerder besprak ik het boek .
Nu blijkt dat Ihpil nooit bestaan heeft. Het blog en de boeken, eerst in het Samisch en toen vertaald in het Noors, zijn van de hand van schrijver-kunstenaar Sigbjørn Skåden.
Gaf zich uit voor lesbisch Samenmeisje (Noors)
Als een van zijn redenen voor dit literaire experiment geeft Skåden dat hij homofilie bij Samen, in læstadiaanse kringen vaak een taboe, bespreekbaar wil maken.
Het ‘spook’ is Skåden. Niet helemaal onverwacht. Ook dit was een boek dat lang bij mij is blijven hangen. Vragen, niet alleen over die raadselachtige dood- zelfmoord of niet? Maar ook: hoe authentiek is dit? Het leek zo zorgvuldig gecomponeerd, iets te zorgvuldig, niet aannemelijk dat een negentienjarige al zo bereflecteerd is. En dat niemand in het kleine Samische wereldje dit meisje had gekend was verdacht. Ihpil, die aan de ene kant erg open leek (een orgasme in de universiteitsbibliotheek), past op geen hints te geven over waar ze vandaan komt. Alleen dat het ten zuiden van Tromsø moet zijn. Misschien Skånland, waar de in de Samische wereld bekende schrijver Sigbjørn vandaan komt, die het boek vertaald heeft, en die heel toevallig ook de zoon is van de uitgever van het boek?
Het is en blijft een goed boek. Lezen zou ik zeggen als je Noors of Samisch kan. Ik denk zeker dat het inzicht geeft in hoe het is om als je weg te vinden in de grote wereld als verlegen (evt. lesbisch, Samisch) meisje. Maar misschien wordt het wel wat minder geheimzinnig en dus minder boeiend nu we zeker weten dat het nep is?