De bergpartij Rohkunborri midden in het nationale park. Foto: Oddgeir Sagerup.
De Boldnoávzi-canyon in het Sørdalen, in het toekomstige nationale park Rohkunborri. Foto: Hans Prestbakmo.
Met dit koninklijk besluit komt er een eind aan jarenlange onzekerheid in Bardu. Eindeloze behandelingen door een groot aantal overheden. Sommigen zijn blij dat de unieke natuur nu beschermd zal worden voor komende generaties. Rijke loofbossen, oerbos, kalkrijke bergvegetatie, alpiene wetlands met moerassen en waardevolle zoetwatermilieus (*vertaling kan vast beter, ik sta open voor suggesties). Leefgebied voor planten en dieren, waarvan een aantal bedreigd zijn: jachtvalk, sneeuwuil. Verder leven er grote roofdieren als veelvraten, lynxen en beren.
Het toerisme in Bardu kan zich nu eindelijk gaan inrichten op een nationaal park en -paradoxaal – de bijbehorende toeristenstromen.
Minder blij zijn de rendierhouders van zowel de Zweedse als de Noorse kant van de grens. De Zweedse rendierhouders die in dit gebied zomerweidegronden hebben, en de Noorse rendierhouders die hun dieren er in de winter mogen laten grazen. Hoezeer men ook rekening lijkt te willen houden met de rendierhouderij, het valt niet te ontkennen dat de status van nationaal park beperkingen oplegt aan de rendierhouderij, bijvoorbeeld het gebruik van scooters en helicopters.
De rendiersamen moeten vertegenwoordigd zijn in het bestuur dat het nationaal park gaat beheren. Dat roept bij anderen weer irritatie op. Vooral omdat er plannen zijn om de Zweedse Samen, die zich al die jaren hebben verzet tegen de oprichting van zo’n park, een meerderheid te geven in het bestuur.
Kortom, het laatste woord over Rohkunborri is allerminst gesproken.
Lekker de kachel aan en werken aan een vreedzaam bericht: plannen voor een educatief nationaal park voor kinderen, hier in Bardu.
Gisteren ging de woensdagavond-familieskiloop niet door omdat het te koud was. Maar dat was niet erg. Het is tenslotte al druk genoeg buiten. Defensie houdt vol dat er 14000 militairen door Midt-Troms rijden, varen en vliegen. Maar het zijn er 8500.
De video staat nu ook op YouTube, let op de heroïsche achtergrondmuziek.
Video Cold Response
Zo, nu maar weer een lekker kopje thee.
Er komt een nationaal park hier in Bardu, als het aan de gemeente ligt. ‘Rohkunborri Nasjonalpark’ moet het heten, naar een karakteristieke hoge berg in het gebied.
Het idee is dat de unieke natuur bewaard blijft voor natuurliefhebbers (onder anderen), terwijl ook de rendierhouderij kan blijven bestaan. Dat wil men bereiken door bijvoorbeeld het rijden met sneeuwscooters en terreinwagens (in de zomer) te beperken. Maar de Zweedse Samen die rendier-weidegrond hebben in bijna het hele voorgestelde gebied, zijn tegen.
(`Zweedse Samen`is maar een rare uitdrukking- zij gebruikten het gebied lang voordat er hier staatsgrenzen waren.)
Wij moeten wel moderne vervoersmiddelen gebruiken in hun beroep, zeggen ze. Een beroep dat je niet kan volhouden als je voor alles een vergunning moet aanvragen.
Maar de kritiek is fundamenteler. Vice-voorzitter Ardis Ronte Eriksen in de Noorse Samische vereniging Hinnøy en omgeving ageert vooral tegen de gedachtengang van de overheid.
– Een traditionele beroepsgroep gelijkstellen met de behoefte die de moderne mens heeft om rond te wandelen in ongerepte natuur. Een flinke belediging aan het adres van traditionele Samische beroepen. Dat sommigen denken dat iets ‘wildernis’ is waar anderen al honderden jaren werken en wonen.