Het was door Blogzweden dat ik kennismaakte met Jörgen Stenberg. Wat een goede artiest!
Hij doet mee aan een voetballied. Voor de voetbalcup voor Sápmi en andere landen die buiten de FIFA vallen. Eind mei in the middle of Sápmi.
Lees Blogzwedens goede blogpost maar: Blogzweden over United in the Game.
Interessanter dan dit voetbaldeuntje, ook al is het nog zo Samisch, en de onvermijdelijke stem-oproepen –
– vind ik ander werk van Stenberg waar Hans ook naar verwijst.
Zoals zijn joik Kråkan. Geinspireerd op het werk Kråkorna van Britta Marakatt Labba.
Britta Marakatt Labba is een bekende kunstenares uit Kiruna in Zweeds Sápmi. Al decennia lang maakt ze borduurkunst, vaak met een politieke boodschap. Kråkorna (De kraaien) is een vroeg werk van haar uit 1981, gemaakt ten tijde van het Alta-Kautokeinoconflict.
Stenberg schrijft in het filmpje dat hij diep ontroerd werd door het werk. Kraaien veranderen er langzaam in politieagenten, eenmaal politieagenten geworden vallen ze demonstranten aan die vechten voor het overleven van de Altarivier. Kraaien als symbool voor de overheid.
Stensberg voegt toe:
Alta, Biedjovággi, Gállok, Storliden.
Dit zijn allemaal plaatsen in Sápmi waar een gewelddadige overheid demonstranten vindt. In deze tijd dus. Mensen die demonstreren tegen bijvoorbeeld mijnen midden in rendierweidegronden. Kijk hier maar.
Veel artiesten maken zich bezorgd over Gállok. Bijvoorbeeld ook Sofia Jannok, die optrad tijdens demonstraties. Eerder schreef ik over Yoik. It. Stalkajn ja Gealogijn.
Stenberg zegt:
Ik hoop dat de joik je ziel bereikt, makkelijk in je mond ligt.
De overheid, de hoge heren, moeten gejoikt worden.
Kijk ook eens op de site van What local people?
