Aan het begin van de tweede etappe van de Arctic Race of Norway vrijdag wordt er gejoikt.

De etappe start in Evenskjer, gemeente Skånland. Dichtbij waar ook het jaarlijkse Márkomeannu-festival wordt gehouden.

Ante Mikkel Gaup, Lars-Ante Kuhmunen, Mikkel Per Sara en Nils Peder A. Gaup joiken uit eigen materiaal, voor ze samen afsluiten met een heuse fietsjoik.

De fietsjoik is gecomponeerd door Ante Mikkel Gaup en was oorspronkelijk eigenlijk bedoeld voor een terreinfiets. Maar vrijdag wordt hij gejoikt ter ere van de deelnemers aan de ARN om ze een goede tweede etappe te wensen.

Een van de initiatiefnemers, Ellen Berit Dalbakk, zegt in een persbericht dat ze uitziet naar de joiks, en dat het ook goed laat zien dat dit Samisch gebied is in een Samische gemeente.

Een fietsjoik klinkt misschien raar, en is denk ik ook in de Samische wereld wat ongewoon. Tegelijk denk ik: waarom ook niet, als ook landschappen, dieren, mensen en gebeurtenissen een joik kunnen krijgen.

Lees Her sykler jeg, mijn herdichting van Skiks Op fietse.

Als Steven Kruijswijk dit jaar weer meedoet aan de Arctic Race of Norway, krijgt hij in de rotonde van Setermoen nog een mooie oranje aanmoediging. Net voor de eindstreep.

Er stond al een grote rode houten fiets, speciaal in elkaar gezet door een plaatselijk klusbedrijf.
Die heeft nu een vriendinnetje gekregen. Een vriendinnetje dat graag in het middelpunt van de belangstelling staat.
Raad eens van wie deze was? Hint: iemand die deze zomer na negen jaar eindelijk een fiets heeft gekocht waar op te fietsen valt, en dat nu ook doet. Heuvel op, heuvel af, eindelijk zeven versnellingen in plaats van drie. Iemand die blij was dat iemand

Verder bezig met een herdichting van ‘Op fietse’ door Skik.
Al was het maar als tegenwicht tegen die in mijn ogen erg opgeklopte rijwielwedstrijdwoede de laatste tijd.
In dit lied spat het plezier in fietsen er van af.

Wordt vervolgd, beste mensen.

Raad eens wie haar oude rijwiel nu de rotonde siert?

Mooi roze is niet lelijk! Echt niet! Die bloemen zijn toch prachtig?

De laatste weken zijn ze verschenen. Overal. Fietsen. Soms groot, vaak fel gekleurd. Het is bijna weer tijd voor de wielerwedstrijd Arctic Race of Norway. Voor het eerst zijn er ritten door Midt-Troms. Op 14 augustus is Setermoen in Bardu het eindpunt, en op 15 augustus is het toeristische bergdorp in de gemeente Målselv het eindpunt.
Men verwacht duizenden toeschouwers en een stormvloed aan internationale media. En veel zendtijd in 180 landen. Hartstikke goede reclame voor de mooie natuur in Troms.

Deze staat op de oude brug bij Moen in Målselv.

In 2013 werd de Arctic Race of Norway voor het eerst gereden. Toen won Thor Hushovd. Vorig jaar won de Nederlander Steven Kruijswijk.

Zie je de “varde”, een stapel stenen met takken erom, symbool van de dorpen Olsborg/Moen in Målselv?

En wie kan de meeste fietsen op een dak krijgen? De kantoorboekhandel in Setermoen was een van de eerste. In Målselv heb ik er ook al een paar gezien.

Er komen vast nog meer spannende fietsen bij!
Kijk voor meer info maar op de site van de Arctic Race of Norway, als je durft. Ze zijn in elk geval eerlijk over hun cookiesbeleid.

Dit is misschien niet de kleurrijkste of spectaculairste fiets in Midt-Troms. Maar het is mijn fiets, waar ik heel blij mee ben. Na ruim negen jaar hier eindelijk mijn oude Nederlandse fiets verruild voor een fiets waar op te fietsen valt ook als het helt.

Mijn årsstudium in Nordisk is binnen. De bachelor Nordisk språk og litteratur over een half jaar ook. Als het allemaal gaat volgens plan.

Voor de Bildtse taal gaan ook dingen de goede kant op:

Erkenning Bildts als zelfstandige taal in de Leeuwarder Courant
Titel is wat misleidend, want Bildts is op dit moment nog niet erkend als zelfstandige cultuurtaal, maar kan dat eventueel later worden.
Ben benieuwd welke andere minderheidstalen de onderzoeker noemde als voorbeelden van talen die al dan niet erkend worden.

Ons dorpje stond weer op zijn kop. Het weekend van de beruchte Villmarksmesse, waar je het nieuwste van het coolste kon kopen op het gebied van vishengels, messen, geweren, buitenkleding en nog veel meer. Terwijl man en kinderen naar de Villmarksmesse gingen, begaf ik me op mijn eerste trimorienteringstocht van dit jaar.

Veel neerslag de laatste tijd, die hoog in de bergen als sneeuw valt. Ook op de Storala.

Dit is de oude skischans in Bardu. De orienteringsvlag hangt pesterig bovenin. Je trimt of je trimt niet, nietwaar.

De klim is de moeite waard. Uitzicht over Bardu camping, links op de achtergrond achter de groene barakken.

… en over het terrein waar de Villmarksmesse zich afspeelt, bij de Barduhallen.

De voormalige skischans verkeert nu in een droevige staat. Maar ooit was hij volop in gebruik. Nu is hij “kulturminne”. Het volgende staat in de informatie die je krijgt als je een envelop met trimorienteringskaarten koopt. De orienteringsvereniging heeft als bron gebruikt Bardu IL; Kulturbærer i 100 år (Bardu Sportvereniging, Cultuurdrager sinds 100 jaar).
De skischans Åsbakken (betekent iets dubbelopperigss als “hellingheuvel”) was vele jaren de heuvel die het belangrijkst was voor het skispringen in Bardu. Wanneer hij in gebruik werd genomen is niet helemaal bekend, maar het moet ongeveer in 1912-1915 zijn geweest.

Tijdens de sneeuwwinter van 1917 was er een wedstrijd op de nationale feestdag 17 mei, staat er verder droogjes.
Het wordt nog spannender: Deelnemers gleden na hun sprong de rijksweg over om aan de overkant pas tot stilstand te komen. Kom daar nu maar eens om, met al dat vrachtverkeer!

In de informatie staat niet wanneer men stopte de Åsbakken te gebruiken. Ik vermoed al enige tientallen jaren geleden. De Mobakken een stuk ten noorden van het centrum wordt nu gebruikt, maar die moet ondertussen ook nodig opgeknapt worden.