Category Archives: muziek

Duizend tekeningen

Ook hiphopgroep Karpe Diem maakte indruk tijdens het herdenkingsconcert .

De groep bestaat uit Magdi Omar Ytreeide Abdelmaguid, Chirag Rashmikant Patel en DJ Marius Thingvald (DJ En som heter Marius). Bij deze gelegenheid speelden ze met een paar extra muzikanten en het grote omroeporkest van de NRK.
Een geëmotioneerde Chirag rapte een nieuw stuk tekst bij Byduer i dur(´Stadsduiven in majeur´). Een stukje daaruit, snel en onelegant vertaald:
Kom met me mee naar de stad waar ik woon
waar de rozen mijn bloed zijn
mijn land is klein, maar moedig
en de minister-president praat tegen mij als tegen zijn broer
en we sturen een groet naar de wereld
waarom wapens vasthouden als we een steel kunnen vasthouden

Ook Tusen tegninger paste goed bij de gelegenheid. Het gaat over Magdi´s eigen ervaringen als moslim. Als hij iemand ontmoet, vertelt hij nooit meteen dat hij moslim is, maar wacht totdat hij een tweede en derde indruk heeft gemaakt. Zodat mensen hem aardig EN moslim vinden, in plaats van moslim MAAR TOCH aardig, legde hij uit in een interview met VG. Verder zegt Magdi op de website van Karpe Diem over Tusen Tegninger: -Het gaat over het positieve van geloof, ongeacht waar je in gelooft. En het gaat over hoe gelijk we zijn, ongeacht waar we in geloven.
Die focus is noodzakelijk, vinden ze, in een wereld die te veel aandacht heeft voor het negatieve van geloof en de verschillen tussen ons. Zoek de zeven verschillende godsdiensten in de video!

De eerste dagen na de aanslagen was er onevenredig veel aandacht voor de christelijke slachtoffers, schrijft Jens Brun-Pedersen terecht. Media, diversiteit en verdriet. Zo´n optreden tijdens het Herdenkingsconcert maakt iets goed.

Magdi merkt op dat ze op het podium stonden met een hindoe, een moslim, twee christenen, twee twijfelenden en een atheïst.
– Ik vind het fantastisch dat dat normaal is. Ik heb nooit meer van ons land gehouden, ik heb nooit meer van onze stad gehouden, dan deze week, zei Magdi.

Karpe Diem werd Årets Spellemann voor 2010.

Iets nieuws onder de zon?

Jammer jammer jammer. Het geweldige Riddu Riđđu-festival is begonnen en ik ben er niet bij. Het is de twintigste editie van dit oervolksfestival, dat binnen en buiten Noorwegen steeds beroemder wordt. Ooit begonnen als klein en kneuterig, nu elk jaar professioneler.
Onder de artiesten dit jaar zijn Chime Arkhang, Timbuktu, Sofia Jannok en natuurlijk Rolffa.
Er is werkelijk geen festival in Noord-Noorwegen waar Rolffa niet optreedt.

Dit jaar is het tien jaar geleden dat kunstenaar Nils-Aslak Valkeapää overleed. Ook dat wordt herdacht op Riddu Riđđu. Kom ik hopelijk later op terug.

Een troost is er voor journalisten met een gebroken hart. Want volgende week is het Márkomeannu-festival in Evenes. Ook dat heeft een spannend programma, met onder anderen Niillas Holmberg & Roope Mäenpää, Sofia Jannok en- Rolffa!

Maar niet alleen Jannok en Rolffa gaan in de recirculatie. Dat gaan ook de t-shirts van eerdere festivals.
Festivalchef Runar Myrnes Balto in zijn nieuwe ouwe plunje. Foto: Marte Rognerud.
Festivalchef Runar Myrnes Balto in zijn nieuwe ouwe plunje. Foto: Marte Rognerud.

De Samische ontwerpster Ann-Sofie Jonsson ontwierp het logo. Organisatie Freddy zorgde voor het praktische werk. Het resultaat is oude t-shirts met een nieuw uiterlijk. Márkomeannu-bezoekers kunnen een festival-t-shirt krijgen tegen inlevering van drie oude t-shirts. Márkomeannu wil op deze manier laten zien dat recirculeren cool is. De opbrengst gaat naar het Noorse Støttekomite Vest-Sahara.

Festivalleider Rune Myrnes Balto juicht in het persbericht dat ze op deze manier een aantal belangrijke zaken tegelijk op de agenda zetten. Mooi is ook dat het zo lekker opruimt in kasten en kelders. Zo wordt een gekneusd hartje weer wat vrolijker.

Somby the Showman

Somby the Showman. Foto: Karin Swart-Donders/Dagreis.

Somby the Showman. Foto: Karin Swart-Donders/Dagreis.


Dus.
Het eerste vliegtuig vol met Britse chartertoeristen landde.
En toen waren er allemaal toespraken.
Van Even Hegbom, de oprichter van vakantiepark Målselv Fjellandsby, van staatssecretaris Roger Ingebrigtsen (Defensie) en minister Rigmor Aasrud (minister van Vernieuwing, Administratie, Kerk en ook nog Samen. Handelsminister Trond Giske had op het laatste moment afgezegd.).
En een lint was er ook, en een schaar, en toen was Bardufoss vliegveld ‘omgedoopt’ in Snowman International Airport.
En de burgemeester van Målselv benadrukte dat de naam Bardufoss heus niet verdwijnt, hoor, voor wie dat dacht. ‘Snowman’ is alleen een soort reclamenaam om nog veel meer toeristen op zoek naar noorderlicht en tochten met rendieren te lokken.
Kijk maar op Nytt i Nord voor een mooi verslag en korte interviews (Engels en Noors). Aasruds verhaal vind ik weinig overtuigend. Ze heeft gehoord dat de Samen ook zo leuk mee mogen doen met het toerisme, nou wat goed.

Zelf sprak ik met een andere “Samenminister”: joiker en muzikant Piera Jovnna Somby. Die kan echt een zaal, of een lavvu, op zijn kop zetten. Hij gaat dat vanavond ook weer doen in Målselv Fjellandsby.

Je zwalkt! Equal Souls op Liet Internationaal

Vanavond is de finale van Liet, een songfestival voor minderheidstalen in Europa. Dit keer in het Bretonse Lorient.
Equal Souls vertegenwoordigt Friesland met ‘Do swalkest’. Korte navraag op Twitter leert wat dat betekent ‘je zwerft’ (dank @dewitteklok) en specifiek in deze context ‘je struint door het leven zonder doel’ (dank @griz1981).

Mariska Rijpkema heeft zelfs speciaal voor Liet een rokje voor zangeres Janneke Brakels gemaakt, staat op de website van Equal Souls . Wat kan er dan nog mis gaan?
(Voor wie ook niet meteen weet wie Mariska Rijpkema is: dat is “een bedrijf wat zich bezig houd met borduren van bedrijfslogo’s tot en met kraamkado’s bedoeld voor zowel bedrijven als particulier.” )

‘Gorgeous woman’ loopt stevig door

Hier is de eerste muziekvideo van Sigrid Sørgaard uit Bardu.

Dit is de eerste track van de gelijknamige eerste CD die vorig jaar uitkwam. Heerlijke automuziek en niet weg te slaan uit mijn hoofd.

Het ene deel is opgenomen in het Sørdalen, waar de zangeres vandaan komt. Zoals jullie zien heeft ze de pas er goed in. Dat mag ook wel met die afstanden hier. Onderweg komt ze allerlei mensen tegen die iets voor haar hebben betekend. Wat, daar hoop ik binnenkort antwoord op te krijgen van haar. Wat is bijvoorbeeld de rol geweest van die militaire meneer die zo vertederend met zijn kaart staat te klungelen? Het andere deel is opgenomen in het Jeugdhuis in Finnsnes. Oei, wat is die jurk roze. Maar hij past goed bij de trui, dat wel.

Meer is te beluisteren hier:Sigrid Sørgaard op MySpace

Bildtbeat: bands met banden

Het wordt nog moeilijk kiezen dit weekend. Op de hoogvlakte in Balsfjord is het Heiafestival. En op het gemeenteplein in Sint-Annaparochie is morgen Bildtbeat.
Net als ‘Heia’ is ook Bildtbeat dit jaar voor de vijfde keer als ik goed tel: na de eerste keer in 2002 wordt het festival vanaf 2007 jaarlijks gehouden.
Suzi Quatro of Smokie zul je hier niet zien spelen, want de bands die optreden hebben allemaal banden met de gemeente Het Bildt in het noordwesten van Friesland. De bandleden wonen er of komen er vandaan. Hier is het programma. De organisatie is in handen van BaconBeat Music Productions in samenwerking met Span Records. Baconbeat heeft weer banden met de band Bacon and Bones die altijd van de partij is.
Vorig jaar kwamen er ruim duizend bezoekers. Hier zijn – wat duffe- foto’s. Misschien werd het later op de dag veel swingender?
De organisatoren van het Heiafestival verwachten dat Suzi Quatro (‘het stoerste wat we ooit op het podium hebben gehad’) en de andere artiesten een recordaantal van meer dan vierduizend bezoekers zullen trekken. Die moeten dan wel 550 kronen neerleggen, terwijl Bildtbeat gratis is.


Dit liedje van Bacon and Bones in het Fries gaat over de roemruchte Grutte Pier.

Bacon and bones (hoe kom je op die naam?) en Go Simon lijken me erg goed. De andere bands zou ik niet allemaal hoeven te zien- sommige zelfs liever niet. Toch, als ik me vanaf hier naar Sint Anne kon laten bliepen zou de keus tussen ‘Heia’ en Bildtbeat voor mij een eenvoudige zijn.

Update 28 augustus:
– Het was zeer geslaagd. Het weer werkte mee, de sfeer was zeer ongedwongen en er was leuke muziek, dus alle ingrediënten voor een geslaagde middag. Er waren zo’n 750 bezoekers.
Dat mailt Dirk Spek. Hij is als eigenaar van BaconBeat en Span Records organisator van het festival. Ook is hij voorman van de band Bacon and Bones. Dirk Spek… en bonen… vandaar die naam dus. Hij doet de organisatie alleen, maar op de dag zelf helpen de ‘Botten’ met hand-en- (jawel) –spandiensten.
Het was toch de vierde echte Bildtbeat:
– In 2002 heb ik het straatfestival in St. Annaparochie georganiseerd en als slotact hebben toen vier Bildtse bands opgetreden onder de noemer BildtBeat. In 2007 heb ik in plaats van een straatfestival er een pleinfeest van gemaakt onder de reeds eerder bedachte naam BildtBeat.
En op Bildtweb staan allemaal niet-slome foto’s (klik door naar blad 1 en als je dan nog puf hebt blad 2).

Kommer til dekket perrong

– Ik hoop dat er op het perron gedekt is waar je komt, zegt iemand op YouTube.
En dan ben ik bepaald niet de enige die een brok in haar keel krijgt in dit land.

Op 21 april overleed Gustav Lorentzen, beter bekend onder de naam van zijn alter ego Ludvigsen. Het duo Knutsen & Ludvigsen heeft met hun liedjes enorm veel betekend voor, ja we kunnen wel bijna zeggen, alle Noren.
Vandaag wordt ‘Ludvigsen’ bijgezet. En hoewel veel mensen het hoopten, en er een Facebookgroep voor werd opgericht, komt de koning niet naar de ceremonie.
Een van de allerbekendste liedjes van het duo is ‘Kanskje kommer kongen’. Ze wonen in een stationtunnel en hebben het perron gedekt met allemaal lekker eten. ‘Misschien komt de koning’, en die moet natuurlijk het allerbeste hebben. Ze hopen het, maar als ie niet komt is dat ook weer niet zo erg. Dan is er meer voor hullie!

ksd100430Koninginnedagtaar1-kl Wij gaan deze vanmiddag aansnijden. Waarschijnlijk heeft HM een te druk programma om even aan te wippen, maar je weet nooit…

Ánde Somby huilt (2)

– De vier winden gaven ons een wonderlijk geschenk. Nu is het ogenblik gekomen om het terug te geven. Een wolf is uitgekozen om dat te doen. Dat zei ik in mijn ‘fjell-engelsk’ (=steenkool-Engels?), voordat ik begon met de joik, vertelt Ánde Somby aan iTromsø (mooie foto van Somby voor de kist).

Voor vierhonderd aanwezigen in de One Marylebone Church in Londen joikte hij zijn beroemde ‘wolfjoik’ tijdens de uitvaart van Malcolm McLaren. Een beslist niet saaie ceremonie, met onder andere ‘one minute of mayhem’. Ook Somby maakte naar eigen zeggen grote indruk op de gasten.

De wolf begint voorzichtig met eerst karakterstiek wolfgehuil, daarna joik, tot een agressief grauwen het overneemt, vertelt Somby, en gaat verder:
– De meesten aanwezigen hadden waarschijnlijk al bijna alles gezien en gehoord, maar meerderen sprongen op in hun stoel toen het grauwen begon.

– McLaren was een ‘wolvig’ mens, in de beste betekenis van het woord. Zijn kunstenaarschap had veel van de eigenschappen van de wolf.
– De mooiste levens zijn die levens die zijn gevuld met contrasten. Een kunstenaarsschap en een mens die veel betekend hebben, verdienen niet die vreselijke zwaarmoedigheid waar wij aan gewend zijn. De begrafenis waar ik optrad, was een echo van de overledene, zijn leven werd gevierd. Het zou mooi zijn als meer mensen precies hetzelfde deden, zegt Somby tegen iTromsø.

Ánde Somby huilt bij begrafenis Malcolm McLaren

Het was een dolle boel donderdag onder de begrafenis van punklegende Malcolm McLaren.
Tussen al die sterren zou je bijna de Samische bijdrage vergeten. Joiker Ánde Somby uit Tana was uitgenodigd door McLarens zoon Joseph Corré met wie hij bevriend is. Hij redde het net na een autotocht van 25 uur (aswolk enzo), vertelt iTromsø en joikte ‘de wolf’. Hier is een uitvoering uit 2007:

Somby is deel van de groep Vajas. In het dagelijks leven is hij førsteamanuensis (universitair hoofddocent, ongeveer) in de rechtswetenschap aan de Universiteit in Tromsø.