In oktober 2017 kwam het boek “Samtidslyrikk i klasserommet” uit. De schrijvers Kjersti Rognes Solbu en Jon Opedal Hove zijn beide leraren Noors aan dezelfde school. Ze komen in dit boek met veel ideeën over hoe je als leraar poëzie in de klas kunt gebruiken. Dus hoe je er veel meer van kunt maken dan het saaie verplichte nummer dat poëzie zo al te vaak wordt. Welke moderne gedichten je kunt gebruiken – niet altijd alleen maar die geijkte grote namen van laaaang geleden. Lijkt me een interessant boek.
In verband met de lancering was er een wedstrijd: tolk het gedicht Det gule van Ingrid Nielsen in maximaal 140 tekens. Het gedicht komt uit haar debuutbundel Hemmelig, men aldri som en tyv.
Det gule
i grålysningen
ble jeg båret ned til robåten
og lagt i baugen
slikt at jeg på vei ut til garnet
kunne se bakover
mot det gule huset
som med lukkede øyne og
åpen munn
hvisket om å stå på land
til meg som var der ute i vann
Geale de Vries, uit mijn vorige blogpost over Krokstav-emne revisited, was een van de winnaars. Zijn micro-analyse luidde (in het nynorsk) als volgt:
“Eit lite barn på grått hav, på veg ut i verda? Med ei livsline mot den solgule heimen på land, som held seg for augo, ber om at alt går bra.”
Vooral het gele huis dat zich in de tolking voor ogen houdt maakte indruk op de jury. Het onheilspellende daarvan. In het origineel staat er “met gesloten ogen”.
Hier is een filmpje waarin de schrijvers de drie winnaars presenteren. https://www.facebook.com/Fagbokforlaget/videos/1672721352802479/
Kjersti Rognes Solbu & Jon Opedal Hove: Samtidslyrikk i klasserommet. Fagbokforlaget, 2017.
Ingrid Nielsen: Hemmelig, men aldri som en tyv. Gyldendal, 2016.