Dit heeft-ie nog nooit meegemaakt, vertelt zanger Lars Bremnes. Vorige week vrijdag publiceerde hij een video van zijn nieuwste lied Elias’ lied, en de zondag daarna was die al 160.000 keer gezien.  Het lied over vluchteling Elias raakt kennelijk veel mensen in hun hart, dat merkt hij ook tijdens concerten.

Het duurde even voor hij als zanger zijn invalshoek in de vluchtelingencrisis had gevonden. Maar de fictieve Elias bleek de oplossing. “Een man die Elias heet, kan zowel Noors zijn als Syrisch of jood. Die naam werkt in meerdere nationaliteiten, culturen en religie.”

Lars Bremnes hoopt op hertalingen uit het Noord-Noors, zodat zoveel mogelijk mensen het kunnen begrijpen. En het allerliefst moet het ook gezongen in een andere taal. “Ik ga waarschijnlijk nooit een Arabische versie inspelen, maar als iemand anders dat wil doen, dan zou dat fantastisch zijn.”

Laat het nou net de tijd voor mijn jaarlijkse rond-Pasen-gedichten-herdichten-project zijn. Een Arabische versie kan ik hem niet geven, wel een Nederlandse. Daarmee is niet gezegd dat deze versie perfect is. Hij kan vast beter. Hebben jullie ris of ros? Kom maar op.

Bremnes schrijft: “Fascinerend hoe onze talen elkaar ontmoeten in sommige woorden, hoeveel Nederlands er in Noors zit. Ik kan niet beoordelen of deze tekst klaar is om gezongen te worden, maar dat is nu ook niet het belangrijkste. Belangrijk is dat meer mensen de kans krijgen hem te begrijpen.”

ELIAS’ LIED

Ik ben moe van als vluchteling leven
Ik ben moe van te lastig te zijn
Ik ben moe van het zoeken naar wegen
Ik ben moe, kan niet schuilen voor pijn
Ik ben moe van dat ik het probleem ben
Toch niet ík bombardeerde mijn land
Ik ben moe van als vluchteling leven
Ik ben maar een gewone man

Er zijn er, die zien slechts mijn huidskleur
Mijn geloof is een reden voor hoon
Ik zou zelfs de apocalyps zijn
Wanneer word ik weer een persoon?
Ik ben moe dat ik altijd moet staan voor
God of mijn volk of mijn land
Eigenlijk ben ik een werker
Een nijvere timmerman

O, ging ik maar weer naar mijn werk toe
Een afscheidskus met mijn vrouw
Weten dat wij en de kinderen
Samen eten vanavond, al gauw
Zat ik maar weer met mijn vrienden,
Theedrinken daar op het plein
We lachen zo hard, we vergeten onszelf
Ver van verdriet
Ver van verdriet en pijn

Ik ben moe van als vluchteling leven
Moe van dat wachten, zo lang
Als ik alles laat zien moet ik horen
Dat men nog meer papieren verlangt
Moe van dat altijd maar arm zijn
Nooit zeggen: ik tracteer!
Nu heb ik slechts slaaploze nachten
Neem ze maar, ik heb er nog meer

Ik weet: op een dag komt de vrede
In mijn land dat nu zo hard bloedt
Dan reis ik terug, dat is zeker
Ook al is dat het laatste wat ik doe
Terugkomen bij mijn geliefden
Huilen en zingen, groot feest
Dan ben ik weer die Elias
Elias
De man die ik ben geweest

Tekst en melodie: Lars Bremnes, 2015.
Herdichting Noors-Nederlands: Karin Swart-Donders, gepubliceerd met toestemming van Lars Bremnes.

Andere Bremnes-herdichtingen van mij:
Kari Bremnes – In het noorden van het land (door Geri de Boer en mij)
Knut Hamsun – Vergeten is alles over honderd jaar, uitvoering door Lumsk en Ola Bremnes