maar wat voor een zomer!
Alle weerrecords voor mei zijn gebroken in Noord-Noorwegen. Op veel plaatsen de warmste meidagen ever. In Tana Bru was het vrijdag 30,6 graden.
Minder leuk is de hoeveelheid overstromingen doordat de sneeuw nu zo plotseling smolt. In Kvam was het weer goed raak, zoals vaker de laatste jaren. Ook mijn provincie Troms ontkwam weer niet aan de overstromingen.
Zou juni net zo zonnig worden als mei? De maand begon in elk geval goed. Gisteren ontvingen we Maiko en zijn familie op het balkon. Dat wil zeggen, de volwassenen zaten op het balkon terwijl de kinderen een grote wateroorlog uitvochten. Dat kan niet vaak hier. Veel te snel waren de waterballonnetjes op.
Vandaag bezochten we het cafe Breidablikk. Dat ligt in een van Bardu’s vier dalen, namelijk het Østerdal. In wat vroeger een schooltje is geweest.
Vlak buiten de tuin ligt een grote mierenhoop. Verderop in het bos zijn er nog veel meer, vertelde cafe-eigenares Jutta Maurer. Grappig is dat haar naam ongeveer “mieren” betekent in het Noors. Jutta komt oorspronkelijk uit Duitsland en woont al meer dan 25 jaar in Bardu.
De mug is trouwens ook aangekomen in het Østerdalen, hebben we gemerkt.
In de zomer is Breidablikk op woensdag en zondag open van drie tot tien uur. Soms zijn er ook concerten van lokale artiesten. Meestal is er wel een tentoonstelling, zoals nu aquarellen van Sissel Utby. Landschappen en stillevens, ik vond ze mooi. Later misschien foto’s.
(Ontdekken jullie de oma van Harry?
Het gebouw bestaat uit een gelagkamer en een kleiner zaaltje voor de tentoonstellingen met tussen die beide zalen een keuken. En er is een zolder. Daar hebben vroeger de schoolkinderen geslapen.
Breidablikk school werd in 1896 in gebruik genomen. Eerst werd het internaatdeel gebruikt als woning voor de onderwijzer. Toen Indset school, nog veel verder het Østerdal in, ophield te bestaan in 1932 woonden er door de week ook leerlingen.
Ergens in de jaren vijftig stopte het onderwijs op Breidablikk. Toen nam Breidablikk/Øimo missievereniging het gebouw over. Vanaf 1976 is het huis in handen van particulieren. En, vertelt de website, het is gebruikt voor uiteenlopende doelen als overnachtingsfaciliteit door elandjagers en stemlokaal. Het werd gedeeltelijk gerestaureerd en wordt sinds 2007 gebruikt als cafe.
Maurer, die naast haar werk als waardin een drukke baan heeft in de kinderbescherming, heeft besloten er na dit seizoen mee te stoppen. Het is gewoon te veel werk. Het nakomen van alle pietepeuterige regeltjes van de Noorse Voedsel- en Warenautoriteit is ook moeilijk en kostbaar. Te kostbaar in verhouding tot de opbrengst, vermoed ik. Vanmiddag hebben we geen andere bezoekers gezien. Nu zijn we er ook niet zo lang geweest. Op concertavonden zat het weleens vol.
Maurer heeft overwogen in het gebouw te gaan wonen. Maar ze schrikt terug voor de uitgebreide maatregelen die ze moet nemen voordat het huis bewoonbaar is.
Leuk blog van Maiko.