“Een paar avonden gegijzeld” door Grøftetildragelsesmysteriet, zei ik in mijn vorige blogpost. Was het maar waar. Ik moet binnenkort een presentatie houden over dit ongelooflijk vervelende boek, en ben dus nog heel wat meer dan een paar dagen en avonden gegijzeld geweest.
Hoofdpersoon Tomas Olsen Myrbråten (inititalen TOM, wat leeg betekent in het Noors) worstelt met het vinden van een synthese tussen natuur en cultuur. Eerst probeert hij zich af te keren van de natuur en zich alleen op cultuur te richten, het zogenoemde natuuruitsluitingsproject. Later, als hij het zowel in de stad als op de boerderij van zijn ouders verknald heeft, probeert hij als zogenoemde bosgangsman de tegengestelde beweging, dus naar de taal van de natuur te luisteren terwijl hij zich afkeert van de cultuur. Voorlopig loopt het zo af dat onze TOM zijn verhaal vertelt vanuit een psychiatrische inrichting. Maar ik begrijp uit de secundaire literatuur dat Tomas later de dichotomie natuur-cultuur overwint. Dat is in deel 4 van de serie Myrbråtenvertellingen. Niet dat ik die ga lezen.
Ondertussen heeft het weer gesneeuwd en zijn er kinderen enthousiast aan de slag gegaan met sneeuwpoppen maken. Ben ik nou natuur of cultuur, dat vraagt deze sneeuwpop zich misschien af.
En anders zijn getormenteerde collega hier wel:
