De belevenissen van de ontvoerde bedelaarster (of is het toch bedelares?) worden niet geduid in de vertelling. Het wordt verteld op een manier alsof niemand begrijpt wat er is gebeurd. 
Åsgårdsreien, Peter Nicolai Arbo, via Wikimedia Commons.
Maar de luisteraars hadden misschien wel hun vermoedens? In de tijd rond kerst was het belangrijk om voorzichtig te zijn, want allerlei bovenaardse krachten waren dan actief. De bedelaarster sloeg duidelijk alle voorzorgsmaatregelen in de wind, becommentarieert Brita Pollan.
Zo had je de julestállu. Wie de kerstvrede niet respecteerde, bijvoorbeeld door te skiën of te paard brandhout te halen, kon rekenen op een genadeloze afstraffing. Men ruimde de boel buitenshuis op om geen problemen te krijgen als Stállu voorbijkwam met zijn gevolg van muizen en ratten, de museraide.
Ook voor een ander gezelschap is het oppassen: Oskorei/ Åsgårdsreien (Noors). Deze Wilde Jacht (Nederlands) van rusteloze zielen maakte in de donkere tijd hemel en aarde onveilig. Levenden konden worden meegesleurd. Misschien gebeurde dat met onze bedelaarster. Ze lijkt in elk geval betoverd (maktstjålet) door contact met wezens uit een andere wereld, schrijft Pollan. In deze toestand (Samisch: ráimmahallan) kan iemand gek overkomen, is buiten zichzelf en slaapt veel.
Het Nederlandse Wikipedia-artikel over de Wilde Jacht legt verbanden tussen de Oskoreien en Sinterklaas op zijn peerd en de kerstman met zijn arreslee.
Is het Noorse woord voor kerst een leenwoord uit het Samisch? (Noors) .