– De vier winden gaven ons een wonderlijk geschenk. Nu is het ogenblik gekomen om het terug te geven. Een wolf is uitgekozen om dat te doen. Dat zei ik in mijn ‘fjell-engelsk’ (=steenkool-Engels?), voordat ik begon met de joik, vertelt Ánde Somby aan iTromsø (mooie foto van Somby voor de kist).
Voor vierhonderd aanwezigen in de One Marylebone Church in Londen joikte hij zijn beroemde ‘wolfjoik’ tijdens de uitvaart van Malcolm McLaren. Een beslist niet saaie ceremonie, met onder andere ‘one minute of mayhem’. Ook Somby maakte naar eigen zeggen grote indruk op de gasten.
De wolf begint voorzichtig met eerst karakterstiek wolfgehuil, daarna joik, tot een agressief grauwen het overneemt, vertelt Somby, en gaat verder:
– De meesten aanwezigen hadden waarschijnlijk al bijna alles gezien en gehoord, maar meerderen sprongen op in hun stoel toen het grauwen begon.
– McLaren was een ‘wolvig’ mens, in de beste betekenis van het woord. Zijn kunstenaarschap had veel van de eigenschappen van de wolf.
– De mooiste levens zijn die levens die zijn gevuld met contrasten. Een kunstenaarsschap en een mens die veel betekend hebben, verdienen niet die vreselijke zwaarmoedigheid waar wij aan gewend zijn. De begrafenis waar ik optrad, was een echo van de overledene, zijn leven werd gevierd. Het zou mooi zijn als meer mensen precies hetzelfde deden, zegt Somby tegen iTromsø.